چکیده
امروزه فرایند پرداخت در صنایع قالب ریزی و ریخته گری همچنان به صورت دستی انجام می شود. نتیجه این فرایند، کیفیت قالب است که شدیدا بستگی به مهارت کارگر، تجربه و حالت، صبر و تمرکز وی طی روز دارد. علاوه بر این، پرداخت در بیشتر موارد، آخرین مرحله ساخت در زنجیره فرایند است که نقص های موجود روی سطوح را که حیاتی هستند و اغلب معیاری برای انصراف به شمار می روند بر می دارد. تا به امروز هیچ دستاورد سیستماتیک و یا توضیحی برای ظاهر این نقص های پرداخت (صیقل) وجود نداشته است. این مقاله نتایج آزمایش هایی را که به توصیف فرایند پرداخت و مکانیسم های عیب زدایی را با هدف ایجاد راهبردهای مرحله ای برای ساخت بدون نقص با ابزار پرداختی با براق بودن بالا در سطوح فولادی می پردازد، نشان می دهد. 10 نوع فولاد با ضرایب مختلف تحلیل شدند تا ببینیم که چطور کیفیت سطح نهایی تحت تاثیر سیستم پرداخت، درجه خلوص و یا ریزساختار قرار می گیرد. کیفیت سطح با میزان زبری و تصویر های SEM، نمایش داده شده است. می توان نتیجه گیری کرد که میزان خلوص و یکنواختی ماده فولاد از جمله عوامل ضروری در کیفیت سطح نهایی به دست آمده هستند. هر چه سطح گنجایش کمتر باشد، کیفیت سطح بالاتر است. علاوه بر این، طبقه بندی نقص های وارده طی فرایند پرداخت در این مقاله نشان داده می شود.
کلیدواژه: فرایند تولید؛ پرداخت، مکانیسم نقص
مقدمه
قالب های فولاد پرداخت شده با نیاز به سطح تمام شده صیقلی، در شاخه های متعددی استفاده می شوند و فرایند پرداخت آخرین مرحله ساخت یک قالب را شکل می دهد. این مرحله از فرایند همچنان یک هنر دستی به شمار می رود و کیفیت سطح بستگی به تجربه پرداخت کننده یا پویش کننده دارد. علاوه بر این، این کار دستی بسیار زمان بر است و اصلا قابل پیش بینی یا برنامه ریزی نیست و با تجربه شرکت های قالب گیری و ریخته گری می توان گفت که گران ترین مرحله در تمام زنجیره فرایند ها به شمار می رود.
صنعت قالب گیری و ریخته گیری در اروپا در حال حاضر با رقابتی با قیمت کم با آسیا و کشورهایی با تعرفه های کم مواجه است. این موقعیت رقابتی جدید، شرکت های قلب گیری و ریخته گری را تحت فشار قرار می دهد تا ساختی سریع تر و کارآمدتر داشته باشند. یک راه حل در رسیدن به این هدف بهبود فرایندهای ساخت با خودکار ساختن کار، حتی در تقاضاهای روزافزون در پرداخت است.
چکیده
ریخته گری کوبشی با نام آهنگری فلز مایع نیز شناخته می شود. در این فرایند فلز مذاب داخل قالب (درون یک صفحه قالب) جای گرفته و صفحه دیگر قالب با فشار هیدرولیکی بسته می شود و تا انجماد مذاب فشار ادامه دارد. فشار بالای به کار برده شده و انجماد سریع در سطح قطعه به دلیل سرعت بالای انتقال حرارت قالب باعث نزدیک شدن خواص مکانیکی قطعه ریخته گری به خواص مکانیکی قطعه آهنگری شده می شود. این فرایند در سال 1960 در ایالات متحده معرفی شد. پس از منتشر شدن به صرفه بودن این روش برای ریخته گری آلیاژهای غیر آهنی پذیرفته شد و گسترش یافت. آلیاژهای آلومینیوم، منیزیم و مس به سهولت با این روش قابلیت تولید دارند. به رغم عمر کوتاهی که سنبه با گوشه های تیز در تولید آلیاژهای آهنی دارد، با این حال به دلیل کاهش هزینه های تولیدی از لحاظ نیروی انسانی و صرفه جویی در مواد این فرایند برای این گونه آلیاژها نیز اتخاذ می شود. فرایند ریخته گری فشاری با فرستادن ذوب به درون یک قالب از پیش گرم شده و ایجاد فشار هیدرولیک آغاز می شود. این فشار به 140Mpa می رسد و فلز تحت فشار منجمد می شود.
مراحل
ذوب آلیاژ و پوشش کاری قالب
شارژ قالب
فرستادن سنبه و انجماد تحت فشار
خروج قطعه و شارژ برگشتی در کوره
چدن های خاکستری
چدن خاکستری آلیاژی از دو عنصر آهن و کربن است که معمولاً دارای عناصر دیگری نظیر سیلسیم، منگنز، فسفر و ... می باشد. آهن بعنوان عنصر پایه و کربن بعنوان عنصر آلیاژی اصلی بکار می رود. درصد عنصر کربن در چدن خاکستری معمولاً بیشتر از %2 وزنی می باشد. وجود کربن و سیلسیم در این چدن سبب پدید آمدن خواص قابل توجهی شده است. اولین ویژگی مطلوب این چدنها قابلیت ریخته گری عالی آنها است. علت این امر را می توان در موارد زیر دانست:
1 - درجه حرارت ذوب نسبتاً پایین
2 - سیالیت خوب
3 - واکنش کم با مواد قالب (وجود کربن و نقطه ذوب پایین علت این امر است)
*به سبب این ویژگی قابلیت تولید قطعات پیچیده وجود دارد. چدن خاکستری از بهترین آلیاژهای آهنی است (از لحاظ سیالیت) برای تعیین سیالیت چدن خاکستری، اساس کار ریختن مذاب چدن به داخل یک محفظه قالب مارپیچ است. قالب ماسه ای به کمک یک مدل مارپیچ تهیه می گردد. شکل ابعاد مدل مورد استفاده است. طول مسافتی که مذاب داخل مارپیچ میل می کند شاخص سیالیت است.